Κάτω Μέλπεια Μεσσηνίας

Τι να πει κανείς γι' αυτό το μέρος;  Πόση δροσιά βγάζει το κατακαλόκαιρο;  Πόσο κρυστάλινα είναι τα νερά των πηγών του;  Πόσο καλό κάνει στην περιοχή;  Μια βόλτα εκεί είναι από τις σημαντικότερες ενέργειες αναζωγόνησης για οποιονδήποτε τις έχει ανάγκη.  Μόλις λίγα χιλιόμετρα από το Μελιγαλά, σχεδόν χαμένο στην άνω Μεσσηνία το χωριό της Μέλπειας είναι από τα λίγα παραδοσιακά μέρη που έχουν μείνει σχεδόν ανέπαφα με το πέρασμα του χρόνου.  Και με αυτό εννοώ όχι τόσο την τεχνολογία που μετα βίας φτάνει στους κατοίκους του, αλλά την ειδυλλιακή και φιλική ατμόσφαιρα του χωριού.

Άνω μοναστήρι Βουλκάνου

Το Άνω μοναστήρι του Βουλκάνου βρίσκεται στην κορυφή του Όρους Ιθώμη, κτισμένο εκεί που βρισκόταν το ιερό του Ιθωμάτα Δία.  Η ίδρυσή του λέγεται ότι έγινε από μοναχούς που κατέφυγαν εκεί για να γλυτώσουν από τους εικονομάχους, ενώ κατά τη διάρκεια του χρόνου δεν κατοικείται.  Το καλοκαίρι αποτελεί βάση παρατηρητηρίου της γύρω περιοχής από εθελοντές που έχουν σαν αντικείμενο την ανίχνευση πυρκαϊών στα γύρω ορεινά και πεδινά.  Πέρα από αυτό και την ολονυχτία που πραγματοποιείται από το βράδι της 14ης Αυγούστου μέχρι το πρωί της 15ης και τη μεταφορά της εικόνας της Παναγίας από και προς το νέο μοναστήρι λίγοι επισκέπτονται το χώρο όλο το χρόνο.

Η Αρχαία Μεσσήνη το 2012

Δεν θα μπορούσα να μην περάσω από τις «πόρτες» στο Μαυρομάτι στην τελευταία μου επίσκεψη στο χωριό.  Μια ευχάριστη ανηφορική διαδρομή μέσα στο πράσινο και την ησυχία που κάθε φορά που την ανεβαίνω νομίζω ότι γίνεται ολοένα και πιο όμορφη, ή εγώ έχω πιο πολύ ανάγκη να χαθώ στην καταπράσινη αγκαλιά της φύσης…

Π.Κ. (Προ Κρίσης)

Είναι ήδη Μάρτης, προχωρημένο απόγευμα και η πλατεία είναι γεμάτη με κόσμο.  Στο κέντρο της πλατείας ο σωρός με τους κορμούς να έχουν πιάσει για τα καλά φωτιά και ο κόσμος να πλησιάζει κάθε τόσο για να πάρει λίγη ζεστασιά.  Όχι δεν είναι περιγραφή από το παρελθόν και ελπίζω δεν θα είναι και εικόνες από το μέλλον!  

tro-ma-ktiko: Κινδυνεύουν με εξαφάνιση τα πλατάνια της Ελλάδας

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης (Σεπτέμβριος 2012, ότι έχει απομείνει) διάβασα σήμερα μια ανάρτηση στο tro-ma-ktiko που εξηγεί γιατί τα πλατάνια ξεραίνονται.  Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά τελικά και δυστυχώς τολμώ να πω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να συνέλθει η φύση από αυτό το χτύπημα.  Σύμφωνα με το δημοσίευμα είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε τα πλατάνια σαν δέντρο στο χωριό μας και στις γύρω περιοχές και αυτό θα πάρει μόνο μερικά χρόνια για να επέλθει η πλήρης καταστροφή.  Το κείμενο δημοσιεύεται αυτούσιο όπως το βρήκα παρακάτω.

Σεπτέμβριος 2012, ότι έχει απομείνει

Στις λίγες ώρες που έμεινα στο χωριό σκέφτηκα να γυρίσω στα μέρη που περνούσα τα καλοκαίρια μου, μιας και παντού έβλεπα πράσινο γύρω μου και σκέφτηκα ότι θα ήταν μια ωραία απογευματινή βόλτα.  Μόλις γύρισα το κεφάλι μου προς τα πάνω όμως, διαπίστωσα ότι αρκετά από τα πλατάνια είχαν ξεραθεί, αρκετά περισσότερα από ότι είχα παρατηρήσει την τελευταία φορά.  Πλατάνια που στοίχειωναν την παιδική και εφηβική μου ηλικία δεν υπήρχαν πια ή είχαν απομείνει οι σκελετοί από τις πανύψηλες σκιές τους.

Αρχαία Μεσσήνη

Η Μεσσήνη ήταν μια αρχαία πόλη της Μεσσηνίας, στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου. Βρίσκεται δίπλα στο σημερινό χωριό Μαυρομάτι. 

Η Νέδα άλλοτε και τώρα

Η Νέδα είναι ποτάμι της Πελοποννήσου που βρίσκεται στα σύνορα των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας. Πηγάζει από το όρος Λύκαιο, ρέει προς τα δυτικά και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος, μεταξύ των ακτών της Κυπαρισσίας και της Ζαχάρως. Το μήκος της είναι 32 χιλιόμετρα.  

"Τα γκρι νερά", σημαντική διευκρίνηση

Διαβάζοντας ξανά το κείμενο της ανάρτησης «Τα γκρί νερά», που δημοσιεύτηκε την Τρίτη, 4 Δεκεμβρίου 2012, πιστεύω ότι πρέπει να προβώ σε ορισμένες διευκρινήσεις, επειδή μια βιαστική και μεμονωμένη ανάγνωση του κειμένου ίσως προκαλέσει διάφορες σκέψεις που δεν είχα σκοπό να προκαλέσω εξ’ αρχής.

Μούχλες και μύκητες

Μόλις χτες τελείωσα ένα ακόμη κομμάτι φωτογραφιών που είχα τραβήξει στο χωριό με θέματα μανιτάρια και άλλους μύκητες.  Με εντυπωσίασε το πόσο χρωματιστοί μπορεί να γίνουν όπως αναπτύσσονται καθώς και τα μέρη που μπορούν να αναπτυχθούν.  Περίμενα να βρω μανιτάρια στο έδαφος, δίπλα από λιμνούλες και ποταμάκια, αλλά δεν περίμενα να βρω μανιτάρια να βγαίνουν μέσα από τους κορμούς των δέντρων και από τα κλαδιά τους.

Δεκέμβριος του 2012, τα χρώματα της φύσης

Πριν μερικές ημέρες επισκέφτηκα πάλι το χωριό ψάχνοντας νέα θέματα για φωτογράφιση, αισιόδοξα θέματα, ίσως τους λόγους που βρίσκω ελκυστικό το περιβάλλον και τη φύση να με αιχμαλωτίζει σε κάθε αφορμή.  Και βρήκα ένα σωρό θέματα, ένα σωρό λόγους και πάρα πολλές δικαιολογίες για να αφήσω για άλλη μια φορά τη φύση να με αιχμαλωτίσει. 

Αρκαδική πύλη 2012

Η Αρκαδική πύλη βρίσκεται στο δρόμο προς το Μαυρομάτι και ενώνει τους δρόμους προς τα χωριά Πετράλωνο, Μαυρομάτι, Νεοχώρι και Ζερμπίσια. Ο δρόμος με έφερε να περάσω στην τελευταία μου βόλτα και να εμπλουτίσω τη συλλογή μου με νέες φωτογραφίες από τα αρχαία καθώς και να περιπλανηθώ ανάμεσά τους για λίγη ώρα.

Λεπτομέρειες...

Λένε ότι οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας.  Εκείνες οι μικρές δόσεις που περιέχουν μεγάλα νοήματα της ζωής που τα προσπερνάμε βιαστικά στο δρόμο μας.  Εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες είναι όμως που, όταν σταματήσεις και τους δώσεις σημασία, θα σε κάνουν να τις θυμάσαι για αρκετό καιρό καθώς τη στιγμή εκείνη που τους αφιερώνεις ο χρόνος σταματά για λίγο και η ζωή κάνει διάλειμμα. 

Μεγάλη τιμή…

Όταν επικοινώνησε μαζί μου ο Γιάννης Νικολόπουλος με αφορμή κάποιες φωτογραφίες που είχα τραβήξει στο χωριό πραγματικά ξαφνιάστηκα.  Με το Γιάννη γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια, από τότε που παίζαμε μπάλα στις αλάνες του χωριού και το σχολείο.  Από τους καλύτερους παίκτες που έχω γνωρίσει και αγωνιστεί σαν αντίπαλος αλλά και στην ίδια ομάδα μέχρι όσο καιρό παίζαμε ακόμα.  

Εκκλησία Πέτρου και Παύλου μετά τις επεμβάσεις

Η καθεδρική εκκλησία του χωριού των ισαποστόλων Πέτρου και Παύλου τους τελευταίους μήνες ήταν υπό μερική ανακατασκευή.  Πιο σωστά αφαιρέθηκε το στρώμα σοβά που είχε τοποθετηθεί επάνω στο αρχικό πετρόχτιστο σχέδιο και αφού καθαρίστηκαν οι πέτρες γύρισε επιτέλους στην αρχική της μορφή.  Η γνώμη μου είναι ότι καλώς έγινε αυτό που έγινε, μιας και η εκκλησία είναι αρκετά πιο όμορφη σαν κτήριο, όμως υπάρχει μια λεπτομέρεια που ενώ αφαιρέθηκε με κάποια δυσκολία στην επεξεργασία, στην πραγματικότητα κάνει την όψη του κτηρίου λίγο παράξενη…