Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

"Τα γκρι νερά", σημαντική διευκρίνηση

Διαβάζοντας ξανά το κείμενο της ανάρτησης «Τα γκρί νερά», που δημοσιεύτηκε την Τρίτη, 4 Δεκεμβρίου 2012, πιστεύω ότι πρέπει να προβώ σε ορισμένες διευκρινήσεις, επειδή μια βιαστική και μεμονωμένη ανάγνωση του κειμένου ίσως προκαλέσει διάφορες σκέψεις που δεν είχα σκοπό να προκαλέσω εξ’ αρχής.



Το κείμενο στο οποίο πρέπει να προσθέσω περικές σημειώσεις είναι το: «οι αιτίες έχουν προαναφερθεί και δεν είναι άλλοι από τα ελαιουργεία που λειτουργούν στο χωριό, αλλά και σε κοντινές παραποτάμιες περιοχές.  Παρόλο που στο χωριό λειτουργεί μόνο ένα εργοστάσιο (με νύχια και με δόντια όπως αναφέρεται), η μόλυνση κάθε τέτοια εποχή είναι σημαντική.»



Εδώ αναφέρομαι στα ελαιουργεία που λειτουργούσαν στο χωριό (που ήταν τρία τα παλαιότερα χρόνια και ένα μέχρι σήμερα), ΑΛΛΑ ΚΑΙ στα υπόλοιπα ελαιουργεία που λειτουργούν στις γύρω περιοχές που περνούν τα δυο ποτάμια μέχρι να ενωθούν στο γεφύρι της Μαυροζούμαινας πριν φτάσει στο χωριό μας.  Το αποτέλεσμα είναι να μεταφέρονται τα λύματα και να ενώνονται με τα λύματα (πολλά ή λίγα δε γνωρίζω) του μοναδικού εργοστασίου του χωριού.  Η μόλυνση δεν είναι προιόν μόνο του εργοστασίου που λειτουργεί στο χωριό, ούτε καταλογίζονται παράλογες ευθύνες, ούτε κατονομάζεται το μέγεθος της μόλυνσης από το εργοστάσιο αυτό. 



Το αποτέλεσμα είναι η σημαντική μόλυνση από τα εργοστάσια αυτά και ανεξαρτήτως του τι μπορεί να σκεφτεί ο καθένας, δεν είναι η λύση ούτε να κλείσουν ούτε να μεταφερθούν αλλού, αλλά ούτε και να προτιμούνται τα μεγαλύτερα ελαιουργεία της Ελλάδας για να επεξεργαστούν τον ελαιόκαρπο της περιοχής.  Και φυσικά αναγνωρίζεται η αδυναμία εύρεσης μιας μεθόδου που θα ελαχιστοποιεί τα λύματα και τα απόβλητα και που θα εφαρμοστεί σε όλα τα ελαιουργεία της περιοχής με σκοπό να μειωθεί η μόλυνση.



Το αποτέλεσμα όμως μέχρι σήμερα μένει το ίδιο: Υπάρχει μόλυνση του ποταμού από τα λύματα των ελαιουργείων.  Δεν έχει αλλάξει κάτι σημαντικά στο πέρασμα των χρόνων.  Είτε είναι ένα ελαιουργείο, είτε περισσότερα, είτε μολύνει σημαντικά ή λιγότερο το ένα ή το άλλο, το θέμα είναι ότι υπάρχει εμφανής μόλυνση.  Και φυσικά υπάρχει και η μόλυνση από τα σκουπίδια, από τους ανθρώπους που ρίχνουν ότι θέλουν στο ποτάμι και ο κατάλογος δεν σταματά…



Μακάρι να ήταν όλα τόσο εύκολα και λιγότερο πολύπλοκα και μακάρι να μην στεκόμασταν στο αν μολύνω περισσότερο εγώ ή εσύ, αλλά να φροντίζαμε να μην μολύνουμε ούτε εγώ ούτε εσύ. Δεν λειτουργεί αποδοτικά έτσι καμία κοινωνία, κανένα χωριό και καμία πόλη.  Έχουμε μάθει να τα βρίσκουμε όλα έτοιμα και να κατηγορούμε το γείτονά μας, αλλά να κρυβουμε τις δικές μας ευθύνες "κάτω από το χαλί".  Αυτό πρέπει να αλλάξει αν θέλουμε να κληροδοτήσουμε ένα χωριό στο οποίο θα μπορούν να παίξουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας στο μέλλον.  Και το μέλλον δεν είναι τόσο μακριά πια...