Μόλις χτες τελείωσα ένα ακόμη κομμάτι φωτογραφιών που είχα
τραβήξει στο χωριό με θέματα μανιτάρια και άλλους μύκητες. Με εντυπωσίασε το πόσο χρωματιστοί μπορεί να
γίνουν όπως αναπτύσσονται καθώς και τα μέρη που μπορούν να αναπτυχθούν. Περίμενα να βρω μανιτάρια στο έδαφος, δίπλα
από λιμνούλες και ποταμάκια, αλλά δεν περίμενα να βρω μανιτάρια να βγαίνουν μέσα
από τους κορμούς των δέντρων και από τα κλαδιά τους.
Ήταν από εκείνες τις υγρές ημέρες που η βροχή τριγύριζε από
πάνω, αλλά δεν έπεφταν παρά λίγες σταγόνες και κάθε τόσο έβγαινε ο ήλιος. Τριγυρνούσαμε στα χωράφια για βόλτα και περάσαμε
αρκετή ώρα διασχίζοντας και κοιτώντας τριγύρω.
Το δικό μου μυαλό ήταν στα χαμηλά και έψαχνα συνέχεια για μικροσκοπικά θέματα. Τελικά είναι απίστευτό πόσα θέματα υπάρχουν γύρω
μας και κοντά μας. Δεν χρειάστηκε καν να
διανύσω πολλά χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο και να ψάχνω για ρυάκια και δάση, ήταν
όλα μέσα στα πόδια μου (δηλαδή από κάτω).
Στους ελαιώνες τριγύρω συνεχιζόταν η συγκομιδή του ελαιοκάρπου
και εγώ δεν έδενα με το περιβάλλον, αφού
απλά παρατηρούσα έναν άλλο κόσμο κάτω
χαμηλά και πάνω στα δέντρα. Οι μύκητες έπαιρναν
διάφορα χρώματα και τα μανιτάρια ξεπρόβαλλαν παντού σε διάφορα σχήματα. Γενικά έμεινα ευχαριστημένος με τις λήψεις
που τράβηξα, αν και δεν είχα πάρει μαζί μου τρίποδο για σταθερότητα, αλλά ούτε
είχα και το χρόνο που ήθελα για το κάθε κάδρο.
Δεν μπορώ όμως παρά να επιστρέψω καποια στιγμή με παρέα, χρόνο και τον
κατάλληλο εξοπλισμό.
