Λένε ότι οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας. Εκείνες οι μικρές δόσεις που περιέχουν μεγάλα
νοήματα της ζωής που τα προσπερνάμε βιαστικά στο δρόμο μας. Εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες είναι όμως που,
όταν σταματήσεις και τους δώσεις σημασία, θα σε κάνουν να τις θυμάσαι για αρκετό
καιρό καθώς τη στιγμή εκείνη που τους αφιερώνεις ο χρόνος σταματά για λίγο και
η ζωή κάνει διάλειμμα.
Ένα φύλλο που το παίρνει το ποτάμι και στροβιλίζεται καθώς
τα νερά το ταξιδεύουν κατά μήκος του, όταν
το παρακολουθήσεις ξαφνικά γίνεσαι ταξιδιώτης και το φύλλο το βαρκάκι χωρίς κουπιά και πανί.
Το όνομα-παρατσούκλι στο βράχο που περνούσες τα μεσημέρια κάθε
καλοκαίρι ξαπλωμένος πάνω του με τα μάτια κλειστά και τα όνειρα ανοιχτά στη
φαντασία.
Η κορυφή του καταπράσινου από τη μούχλα βράχου που ξεπροβάλει
σαν κροκόδειλος από το νερό με τις πράσινες αντανακλάσεις γύρω της, που σαν
απομονωθεί από το περιβάλλον φάνταζε στο μυαλό σα νησί που περιμένει τους
ναυαγούς.
Οι αντανακλάσεις του σχεδόν ξεραμένου δέντρου στα αργά νερά
του ποταμού να ξεπροβάλουν σαν στοιχειά της λιμνούλας με τον ήλιο στο πλάνο να
κάνει πιο αισθητή την αντίθεση.
Και τέλος ο σταυρός της Πηγάδας, την ερημική εκείνη ώρα που
μόλις βράδιασε, αλλά είναι ακόμα νωρίς και τα αμέτρητα αστέρια στο παρασκήνιο
κοιτώντας προς τον ουρανό σε κάνουν να νιώθεις τόσο μα τόσο μικρός και τη ζωή τόσο
πολύτιμη.
Γυρνάς μετά στον «πολιτισμό», τους ανθρώπους και τα ελατώματά
τους, τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους, τις χαρές και τις λύπες τους, τη
μικροπρέπειά τους αλλά και τη μεγαλοψυχία τους.
Τελικά όλα είναι στις λεπτομέρειες και τα υπόλοιπα είναι τόσο
μικρά αν τα μαζέψεις όλα, που στο τέλος δε θα τα θυμάσαι. Και θα θυμάσαι εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες
και μυρωδιές και γεύσεις για όλη σου τη ζωή...
