Νερατζούλα 2005

Χωρίς πολλά λόγια αυτή τη φορά. Μόνο φωτογραφίες...

Τραβηγμένες το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2005 είναι εμφανής η κυριαρχία της φύσης στην περιοχή.  Παρόλο που οι περιοδικές βροχές  μεταφέρουν τα σκουπίδια από την κοίτη του ποταμού πριν φτάσει στο χωριό, η φύση πάντα βρίσκει τον τρόπο να διορθώσει τα κακά που της κάνουμε.  Και να ευχόμαστε πάντα να βρίσκει τον τρόπο...

Πατρικό Μαρίας Κάλλας

Στο χωριό βρίσκεται το πατρικό σπίτι της Μαρίας Καλογεροπούλου-Κάλλας, μίας από τις μεγαλύτερες ντίβες της όπερας που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.  

Άγιος Γεώργιος Μπέτση

Το πετρόχτιστο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στην περιοχή Μπέτση, στο δρόμο προς το Μαυρομάτι.  

Τα γκρι νερά

Μετά από τις όμορφες φωτογραφικές αναμνήσεις, είναι καιρός να φανερωθεί και το πραγματικό τοπίο της περιοχής, λίγο καλύτερο από αυτό που υπάρχει σήμερα, αλλά σημαντικά άσχημο.  Στις παρακάτω φωτογραφίες γίνεται εμφανής ο λόγος για τον οποίο το νερό του ποταμού λέγεται γκρι.  Οι αιτίες έχουν προαναφερθεί και δεν είναι άλλοι από τα ελαιουργεία που λειτουργούν στο χωριό, αλλά και σε κοντινές παραποτάμιες περιοχές.  Παρόλο που στο χωριό λειτουργεί μόνο ένα εργοστάσιο (με νύχια και με δόντια όπως αναφέρεται), η μόλυνση κάθε τέτοια εποχή είναι σημαντική.

Κρίση...

Και αν το 1998 τα πράγματα ήταν καλύτερα στο ποτάμι από ότι σήμερα, τι μπορεί να πει κανείς για τους ανθρώπους και τον τρόπο ζωής στο χωριό;  Το κύριο επάγγελμα των κατοίκων ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία και αυτό ήταν αρκετό για τους περισσότερους.  Δεν ήταν όμως μια απλή ζωή, όπως μπορεί να φανταστεί κάποιος.  Υπάρχουν περισσότερα στη γεωργία και την κτηνοτροφία από ότι μαθαίνει κάποιος στα βιβλία και τα εγχειρίδια χρήσης των αυτόματων μηχανημάτων της λεγόμενης «βιομηχανικής εποχής».  Υπήρχε η βαθειά γνώση και η αγάπη για τα ζώα και τα δέντρα.  

Σκουπίδια...

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση στάθηκε η τελευταία μου επίσκεψη στο χωριό και συγκεκριμένα θυμήθηκα πως ήταν η φύση γύρω του και απογοητεύτηκα από το πόσο άσχημα έχουν αλλάξει τα μέρη που σύχναζα μικρός.  Κατά μήκος της Μαυροζούμαινας απογυμνωμένα πλατάνια, ξερά μέχρι τη ρίζα και κενά εκεί που παλιότερα δεν μπορούσες να δεις τον ουρανό από τις φυλλωσιές. Τα κενά δημιουργήθηκαν γιατί τα ξερά πλατάνια έγιναν πια επικίνδυνα και υπήρχε φόβος για να πέσουν, έτσι έγιναν ξύλα για το τζάκι…